Հովհաննես Թումանյանի քառյակներ

  Վերջացա՜վ… Կյանքս մաշվեց, վերջացա՜վ. Ինչ հույս արի` փուչ ելավ, Ինչ խնդություն` վերջը ցա՜վ։ 1890 Ա՛նց կացա՜ն… Օրերս թռան, ա՛նց կացա՜ն. Ախ ու վախով, դարդերով Սիրտըս կերա՜ն, ա՛նց կացա՜ն։ 1890 Ո՞ւր կորա՜ն… Մոտիկներըս ո՞ւր կորա՜ն. Ինչքան լացի, ձեն ածի` Ձեն չի տվին, լո՜ւռ կորան։